Het Vitalfeld van een lichaam - uniek als zijn vingerafdruk
Volgens huidig onderzoek heeft het lichaam een biofysisch meetbaar veld dat (onder andere) interageert met verschillende omgevingsinvloeden die zowel negatieve als positieve effecten kunnen hebben.
De Vitalfeld vat alle (elektromagnetische) energieën samen die van nature inherent zijn aan het lichaam.
Om preciezer te zijn: alle elektrische, magnetische en elektromagnetische velden die een organisme omringen en binnendringen, worden gezamenlijk het Vitalfeld genoemd. Het is in constante interactie met alle fysiologische processen van het lichaam en zijn omgeving. Alles in het lichaam is via het Vitalfeld met elkaar verbonden.
Dit betekent dat het niet alleen constant in beweging is, maar ook heel individueel.
Het Vitalfeld wordt slechts gedeeltelijk erkend of onderzocht door de universitaire geneeskunde. Het is naar onze mening van doorslaggevend belang voor de beheersing van alle levensprocessen, heeft invloed op alle functies en processen van het lichaam en kan daarom niet alleen waardevolle informatie opleveren, maar kan ook positief worden beïnvloed.
Onze methoden zijn nieuw. Alle informatie over de effectiviteit van de VitalfeldTechnologie is gebaseerd op onze eigen observaties, onderzoeken en studies gedurende vele jaren, evenals op de praktische ervaring en rapporten van gebruikers. Aangezien de universitaire geneeskunde informatie- en energiegeneeskunde tot nu toe niet tot onderwerp van fundamenteel onderzoek heeft gemaakt, erkent ze onze methoden niet, hoewel ze waarschijnlijk de geneeskunde van de toekomst zijn.
Onder de duizenden artsen, therapeuten en andere gelicentieerde gebruikers wordt het geaccepteerd als een beproefde methode en wordt het miljoenen keren gebruikt.
DE CEL
DE NATUURLIJKE TRANSPONDER
De cel vormt de kleinste compacte eenheid in het organisme, waarbij elke cel alle metabolische processen beheerst, zoals ademhaling, voortplanting, aan- en afvoer van voedingsstoffen, net zo perfect als het lichaam zelf. Ziektes doen zich voor tot op het niveau van de cellen, die kunnen lijden aan een tekort aan voedingsstoffen, degeneratieve processen of oxidatieve stress.
Het verklaarde doel van de Vitalfeld-technologie is het meten, registreren en positief beïnvloeden van de huidige tekortkomingen en energetische blokkades in het lichaam tot op het niveau van de cel.
De behandeling van en de communicatie met de cel vindt plaats via ultrazwakke elektrische en elektromagnetische impulsen.
De gezonde cel vormt de basis van een gezond organisme!
Biofysica versus biochemie
Biochemie is de wetenschap van de chemische processen in levende organismen. De chemische reacties die bij een biologisch fenomeen horen, worden onderzocht tot op het niveau van de individuele atomen in de moleculen. Door de verschijnselen op dit kleinst mogelijke niveau te begrijpen, wordt een volledig begrip van de levensprocessen op een hoger niveau verwacht, bijvoorbeeld de cellen, organen of zelfs hele organismen. De biochemie heeft min of meer een monopoliepositie verworven in het biologisch en medisch onderzoek via de daaruit ontwikkelde farmacie. Bij het grote publiek heerst het idee dat biochemie het wetenschappelijk fundamentele onderzoek is om het leven te begrijpen en dat de farmacie de verkregen resultaten vertaalt naar de medische praktijk.
In de cellen van levende organismen vindt namelijk een grote verscheidenheid aan chemische – dus biochemische – reacties plaats, bijvoorbeeld de gehele spijsvertering. In het begin werd de cel in wezen beschouwd als een zak gevuld met water waarin de opgeloste stoffen de gewenste reacties uitvoerden. De reagerende partners zouden elkaar dan ontmoeten vanwege de temperatuurgerelateerde willekeurige thermische beweging. Het proces van dit soort beweging wordt ook wel diffusie genoemd; de ontmoeting van de juiste reactiepartners is hier toevallig.
Onderzoek heeft nu, in de afgelopen decennia, steeds meer uitgewezen dat dit beeld over het geheel genomen onjuist is. In veel gevallen zijn de acties binnen de cel veel doelgerichter dan op basis van diffusie alleen zou worden verwacht. Voorbeelden zijn het doorgeven van elektronen door middel van de complexen van de ademhalingsketen in de mitochondriën of de functie van de zogenaamde motoreiwitten die specifieke bewegingspatronen nauwkeurig herhalen in een hoge klokfrequentie en daardoor eerder op technische motoren lijken dan op chemische moleculen . Natuurlijk vindt er ook nog steeds diffusie plaats. Vanwege fysisch-chemische principes kan het niet worden vermeden en heeft het ook zijn functie, maar het is niet primair bepalend voor het voortbestaan van de cel.
Het wordt steeds duidelijker dat er in de cellen veel meer coördinatie en samenwerking plaatsvindt dan alleen door diffusie zou kunnen worden verklaard. Reeds decennia geleden schreef de vermaarde Prof. Lehninger het volgende in zijn leerboek biochemie:
We zijn nog lang niet in staat om uit te leggen waarom chymotrypsine een katalysator is die meer dan 1.000.000.000 keer effectiever is dan ooit zou kunnen worden bewezen in een organisch model.
En zo'n tien jaar geleden publiceerde de Universiteit van Amsterdam het volgende op haar website:
Hoewel we al veel weten over genen en eiwitten, is de volgende vraag nog volledig open: hoe werken genen, eiwitten en andere moleculen samen om de cel te laten functioneren? Het antwoord is niet te vinden in de kennis van de afzonderlijke componenten. Integendeel, cellulaire knowhow is alleen het resultaat van de samenwerking van vele componenten.
Welk mechanisme zou een dergelijke samenwerking mogelijk kunnen maken? De beste kandidaat lijkt hier het elektromagnetische veld te zijn. Ten eerste weten we uit onze huidige technologische ontwikkelingen dat gigantische datavolumes snel kunnen worden overgedragen door oneindig kleine elektromagnetische signalen (glasvezelkabels, WLAN, Bluetooth, enz.). Misschien maakt de natuur in onze cellen op een nog efficiëntere manier gebruik van dit potentieel van elektromagnetische golven. Ten tweede weten we dat elektromagnetische golven in de biologie geen vlucht van fantasie zijn; integendeel, de bekende hersengolven zijn elektromagnetische golven. Ondanks dat we ze hebben leren interpreteren, weten we nog steeds niet precies hoe ze ontstaan en wat hun functie is. Het is echter in ieder geval duidelijk dat grotere celgebieden in de hersenen samenwerken en coördineren met behulp van de elektromagnetische hersengolven.
Deze feiten en ontwikkelingen hebben geleid tot een toenemende heroriëntatie van het celonderzoek van biochemie naar biofysica. Wereldwijd houden veel onderzoeksteams zich bezig met bijvoorbeeld de interactie tussen elektromagnetische velden en cellen of hele organismen. In de VS startte het National Cancer Institute in 2010 een initiatief om de fysieke aspecten van kankeronderzoek grondiger te onderzoeken. Daartoe worden momenteel in twaalf centra (de zogenaamde Physical Sciences-Oncology centra).
Als gevolg van deze ontwikkelingen is het niet meer dan logisch dat nieuwe concepten zoals VitalfeldTechnologie en hun behandelvormen ontstaan die zich richten op een biofysische benadering. Vanuit wetenschappelijk oogpunt hebben dergelijke concepten een minstens gelijkwaardige rechtvaardiging in vergelijking met de conventionele biochemische concepten.